Krzysztof Małachowski |
Scenografia
Studiowałem Architekturę Wnętrz na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale równocześnie był to czas mojej fascynacji teatrem, scenografią, kostiumem, światłem oraz plakatem teatralnym. W moim artystycznym życiu scenografia z architekturą po raz pierwszy spotkały się w 1987 roku, gdy jako scenograf zadebiutowałem w spektaklu w reżyserii Wandy Laskowskiej „Czego nie widać” M. Frayn’a w Teatrze Dramatycznym w Bydgoszczy.
W teatralnej twórczości czerpię inspiracje z moich architektonicznych doświadczeń, stosując ergonomiczne rozwiązania i dyscyplinę formy, zaś w projektach wnętrz, architektura przeplata się ze scenograficznym sposobem myślenia o świetle i przestrzeni. W scenografii teatralnej urzeka mnie rozmach, duża skala oraz światło, które przejmuje funkcję malarską. W teatrze szukam takich rozwiązań, dzięki którym światło ożywia kształty, rzeźbi formę i tworzy nastrój scen, a one nabierają wielu znaczeń. Prowokuję widzów, by za sprawą moich scenograficznych obrazów rozwijali wyobraźnię; by w wieloznaczności samodzielnie mogli zinterpretować przestrzeń, jaką im proponuję. Obrazy te buduję konsekwentnie, bez zbędnych szczegółów i nadmiernych detali, nadając im uniwersalny charakter miejsc, które w konsekwencji wypełnia aktor. W pracy najbardziej cenię sobie dialog. Dlatego tak chętnie cytuję słowa znanego architekta Franka Gehry’ego, który powiedział: „nie rozumiem, po co ludzie zatrudniają architektów, a następnie mówią im, co mają robić”. Podobnie w teatrze „mądry reżyser to taki, który czerpie pełną garścią z genialnego kompozytora, choreografa, scenografa, a nie taki, który mówi tym twórcom, co i jak mają robić”*.
Dla Sztuki – nigdy nie ustępuję.
Na scenach teatrów dramatycznych w Polsce i poza granicami kraju zrealizowałem ponad 50 scenografii teatralnych. Niektóre z nich zostały wyróżnione nagrodami: I nagrodą na VII festiwalu Teatrów Moraw i Śląska, za scenografię i efekty wizualne do spektaklu „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa, Scena Polska Téšinské Divadlo w Czeskim Cieszynie w 2007 r. oraz Srebrną Maską za scenografię do spektakli „Arszenik i stare koronki” Josepha Kesserlinga i „Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeara, Teatr Dramatyczny w Płocku w 2017 r.
Krzysztof Małachowski
* z wywiadu dla Aktualności Teatru Płockiego.